در ابتدا دانشمندان از میکروسکوپ برای مشاهده و ترسیم اجسامی که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نبودند استفاده کردند. اما میکروسکوپ ها مانند کامپیوترها به عنوان ابزار هنری نبودند. همان‌طور که  آنتونی ون لیوونهوک، که امروزه به عنوان پدر میکروسکوپ نوری شناخته می شود، هرگز طراحی های خود را به عنوان کار هنری توصیف نکرد. تقریباً همین را می توان در مورد سایر دانشمندان  برجسته ای که میکروسکوپ برای اکتشافات آنها وسیله ای بود که جایزه نوبل را برای کارشان دریافت کردند، مانند رابرت کخ  گفت. در بسیاری از زندگی‌نامه‌های این دانشمندان حتی یک اشاره هم به آنها به عنوان هنرمند نشده است.

هنر میکروسکوپ شگفت‌انگیز است، و می‌توانند به ما کمک کند تا ببینیم که محیط اطراف ما چیزی بیشتر و زیباتر از آن چیزی است که با چشمان خود می‌بینیم.

یکی از قابل توجه ترین استثناها سانتیاگو رامون کاخال  است. کاخال دارای استعداد فوق العاده ای در طراحی است. اثر او روابط متقابل بین انواع سلول های متنوع در سیستم عصبی را آشکار می کند و مدل شبکه عصبی عملکرد مغز را رمزگشایی کرده است. او در انتشارات علمی خود از نقاشی و عکاسی  استفاده کرده و از طریق آن خلاقیت خود را ابراز کرده است.

اگر دانشمندان با استفاده از میکروسکوپ تصاویری را ثبت کنند آن را هنر نمی نامند، اما این امر مانع از این نمی شود که این تصاویر در نظر بیننده دیگری به عنوان هنر در نظر گرفته نشوند؟

تصاویر گرفته شده از طریق میکروسکوپ ذاتا زیبا هستند. اما آیا زیبایی طبیعی کافی است؟ حتی اگر تصاویر به دست آمده توسط میکروسکوپ ذاتاً زیبا باشند، این که آنها را واقعی گزارش می کنند، از نظر ما هنری نیستند. برای اینکه آنها هنری باشند، خالق آنها باید آنها را از طریق یک رویکرد خلاقانه یا هنرمندانه ارائه کند.