آیا واقعاً هنر برای درک عمیق‌تر علم امری حیاتی است؟ پاسخ به این سؤال می‌تواند ما را به عمق ارتباطی عمیق میان هنر و علم رهنمون کند. خلاقیت و تخیل از جمله ابزارهایی هستند که هنرمندان و دانشمندان به آن‌ها وابسته‌اند. تخیل به تجسم فرآیندهای پیچیده علمی کمک می‌کند و اینجا است که هنر به عنوان یک کاتالیزور برای نوآوری و تحقیق در علم عمل می‌کند.

بسیاری از بزرگ‌ترین پیشرفت‌های علمی به نوعی به هنر وابسته‌اند. به عنوان مثال، شارل مسیه، منجم فرانسوی قرن هجده، با استفاده از نقاشی‌های خود به کشف کهکشان‌ها و سحابی‌ها پرداخت. او به وضوح نشان می‌دهد که چگونه هنر می‌تواند در خدمت علم باشد. همچنین، لئوناردو داوینچی با به کارگیری هنر در طراحی و علوم، الهام‌بخش نوآوری‌های متعددی شد که هنوز هم در علم و مهندسی امروز تأثیرگذارند.