نقش تصویرسازی در تجسم و درک علوم
تصویرسازی زیستی
تصویر سازی زیستی یکی از مسیر های اصلی برای درک علم زیست شناسی است که به کمک هنر به سبکی هیجان انگیز در جامعه معاصر گرد هم آمده اند. رسانه های تجربی جدید هنرمندان و دانشمندان را به حوزه های جدیدی از کشف دانش و بیان خلاقیت سوق می دهند و هنر نقش بسزایی در توسعه علم و نحوه به اشتراک گذاری اطلاعات و اکتشافات را بر عهده دارد. در زمینه تصویرسازی علمی شناخت کمتری وجود دارد و باید گفت تصویرسازی علمی چیزی فراتر از یک اثر هنری است و راهی است که هنرمندان برای انتقال مفاهیم و موضوعات پیچیده به شیوه ای جذاب بکار میگیرند. یک تصویرگر علمی باید از هنرهای فنی و مهارتهای زیبایی شناختی در ترکیب با مشاهدات و تحقیقات علمی استفاده کند تا نمایشی دقیق از موضوع برای مخاطبان در همه سطوح ارائه دهد.
همچنین می تواند به آموزش دانشمندان یا متخصصان پزشکی با تصاویر یا انیمیشن های بسیار دقیق کمک کند. روند ایجاد آثار هنری علمی بسته به پروژه ، موضوع و رسانه مورد استفاده متفاوت است، اما اولین قدم همیشه با ایده و تحقیقات زیادی در زمینه علمی موضوع آغاز میشود. آنچه واقعاً این فرایند را می سازد اطلاعات پشت آن است و تصویرگر علمی دارای موقعیت منحصر به فردی است که مفهوم علمی را به یک نمایش و اثر هنری زیبا تبدیل می کند.
تصویرسازی هنری در خدمت علم
تصویرسازی بیولوژیکی به استفاده از تصاویر فنی برای ارتباط بصری ساختار و جزئیات خاص موضوعات بیولوژیکی اشاره دارد. تصاویر بیولوژیکی را میتوان در کتاب های آناتومی، راهنمای طبیعت، موزه های تاریخ طبیعی مجلات علمی، باغ های گیاه شناسی، باغ وحش ها و بسیاری موارد دیگر استفاده کرد.
تقریباً همه کسانی که این متن را می خوانند ، تصویر COVID-19 را مشاهده کرده اند که به عنوان پوستری برای ویروس عمل می کند. این کره خاردار است که با اشکال قرمز مثلثی و چند کک و مک نارنجی تزئین شده است. احتمالاً اکثر مردم تصور می کنند این یک تصویر کامپیوتری است ، اما در واقع ، این تصویری است که توسط یک تصویرگر معروف پزشکی طراحی شده است. هدف از این تصویر قرار دادن جزئیات بیشتر در تصویر بود تا به مردم در تجسم ویروس کمک کند. این تصویر سفارشی به یک نمونه بارز تبدیل شد که چگونه طراحی گرافیک می تواند به ابزاری قدرتمند در روند گسترش آگاهی و مبارزه با همه گیری ها تبدیل شود.
ردپای تاریخی هنر تصویرسازی زیستی
بسیاری از مشهورترین طبیعت شناسان اولیه ، هنرمندان ماهری بودند. چراکه این بخشی از کار در دنیایی بود که دوربین های پیشرفته ای وجود نداشت و تصویرسازی ابزاری قدرتمند برای به اشتراک گذاشتن کشفیات بیولوژیکی با مردم دنیا بود. از نظر تاریخی، تصاویر بیولوژیکی از آغاز کاوش انسان و تلاش برای درک جهان پیرامون او استفاده شده است. نقاشی های غارها در پارینه سنگی به قدری دقیق بود که حتی می توان گونه ها و نژادهای بسیاری از حیوانات تصویر شده را تشخیص داد.
در دوران رنسانس، لئوناردو داوینچی مشاهدات خود را از کالبد شکافی انسان و همچنین مطالعات خود در مورد گیاهان و پرواز پرندگان را ترسیم کرد. مطالعه او در زمینه آناتومی، که در ابتدا برای آموزش او به عنوان هنر دنبال میشد، تا دهه 1490 به یک بخش از تحقیقات تبدیل و در طول دو دهه بعد، او در زمینه آناتومی و کالبد شکافی با پزشک آناتومیست مارکانتیو دلاتوره همکاری کرد. در اواسط قرن شانزدهم، پزشکی بنام آندریاس وسالیوس، مجموعه کتابهای درسی درباره آناتومی انسان را گردآوری و منتشر کرد و نمونه ای برای کاوشگران آینده ایجاد کرد. از دیگر تصویرگران کلیدی علمی می توان به جان جیمز اودوبون و ارنست هکل اشاره کرد.
تصویرسازی از گونه های منقرض شده
به احتمال زیاد، شما به تصاویر دایناسورها و سایر حیوانات منقرض شده معروف مانند ماموت های پشمی یا ببرهای دندان شمشیر فکر می کنید. از آنجا که این حیوانات در تاریخ دور منقرض شده اند، تصویرگران با دانشمندان و پرونده های فسیلی کار می کنند تا تصاویری را که امروز می بینید ایجاد کنند. بسیاری دیگر از گونه های منقرض شده وجود دارند که محبوبیت چندانی ندارند و برخی از تصویرگران مطالعات خود را وقف بازسازی و تصویرسازی از این حیوانات منقرض شده می کنند.
شغلی که علم و هنر در آن یکی می شوند!
شغل تصویرسازی بیولوژیکی می تواند شامل زمینه ای از هنر یا علم یا ترکیبی از هر دو باشد. مهارت هایی چون هنر دو بعدی ، انیمیشن ، طراحی گرافیکی و مجسمه سازی در این زمینه نقش مهمی دارد. تصویرسازی بیولوژیکی از تکنیک های هنر زغال ، مداد رنگی ، قلم و جوهر، لیتوگرافی، آبرنگ و گواش استفاده می کند. با اینحال، تصویرسازی دیجیتال اخیراً در این زمینه اهمیت بیشتری یافته است. هر تصویر علمی حرفه ای با چندین طرح ابتدایی شروع می شود و قبل از تکمیل نقاشی نهایی، بسیاری از جزئیات باید بین هنرمند و دانشمند مورد بحث قرار گیرد.
تصویرسازی دیجیتال را میتوان با استفاده از نرم افزارهای رایانه ای مانند Adobe Illustrator یا Photoshop انجام داد، یا میتوان پس از کشیدن تصویر با دست، در مرحله پس از تولید استفاده کرد. در این راستا سازمانی بین المللی برای ارتباط با دانشمندان شکل گرفته است به نام انجمن صنفی تصویرگران علوم طبیعی (GNSI) و انجمن تصویرگران پزشکی (AMI) که هرسال کنفرانسی برگزار می کند ، جایی که صدها تصویرگر علمی و پزشکی از سراسر جهان در آن شرکت می کنند تا دانش خود را در این زمینه با دیگران به اشتراک بگذارند.
