شبحی هنری از موجودات زنده: آثار مارک کوئین
شبحی هنری از موجودات زنده، ایده‌ای خلاقانه از مارک کوئین، یکی از هنرمندان برجسته سبک مدرن است. او در آثارش به‌طور مداوم از علوم زیست‌شناسی و هنر الهام می‌گیرد. این ترکیب منحصر به فرد، دریچه‌ای نو به روی علاقمندان به هنر و علم گشوده است.
پرتره‌ای با باکتری‌ها
در سال 2000، گالری ملی پرتره به کوئین ماموریت داد تا پرتره‌ای از جان سولستون، برنده جایزه نوبل در تعیین توالی ژنوم انسان، بسازد. او این پرتره را با استفاده از باکتری‌هایی که با DNA سولستون تغییر شکل داده بودند، خلق کرد. این اثر هنری شامل پلیت آگاری است که با رشد باکتری‌ها و ترکیبات تصادفی از ژنوم بدن سولستون، شکل گرفته است. شگفتی کوئین از ماهیت انتزاعی این پرتره و واقع‌گرایی عمیق آن، نشان‌دهنده قدرت هنر در به چالش کشیدن درک ما از هویت و وجود است.
نقاشی‌های انحصاری و خودنگاره‌ها
تجلی هویت و زمان در آثار مارک کوئین
یکی از آثار برجسته مارک کوئین، “Self“، به‌عنوان یک خودنگاره نه‌تنها از جنبه‌های ظاهری، بلکه از درون‌مایه‌های عمیق‌تری نیز برخوردار است. این اثر که به‌طور خاص از خون خود هنرمند ساخته شده، نشان‌دهنده‌ی روابط پیچیده بین هویت فردی و تجربیات زیستی است. کوئین با استفاده از ده پینت از خون خود، این مجسمه را به‌گونه‌ای طراحی کرده است که نه‌تنها نمایانگر وجود فیزیکی اوست، بلکه به تأمل در مورد وابستگی انسان‌ها به یکدیگر و به خود نیز می‌پردازد.
در این اثر، ماده‌گرایی مجسمه هم جنبه نمادین و هم عملکردی دارد. به‌عنوان مثال، نیاز به برق برای حفظ حالت منجمد مجسمه، اشاره‌ای به وابستگی و نیاز به اتصالات خارجی برای بقا دارد. این وابستگی، به ویژه در دوره‌ای از زندگی کوئین که او با الکلیسم دست و پنجه نرم می‌کرد، بیشتر به چشم می‌آید. این اثر همچنین به مفهوم زمان و گذر آن می‌پردازد، چرا که هر پنج سال یک‌بار بازآفرینی می‌شود و به نوعی یک خودنگاره‌ی در حال تحول از هنرمند را به نمایش می‌گذارد.
این سری از مجسمه‌ها نه تنها تجربه شخصی کوئین را به تصویر می‌کشد بلکه به یک کنش فرهنگی در عصر مدرن تبدیل شده است که در آن هنرمند به بررسی و نقد هویت و تجربه بشری می‌پردازد. “Self” به عنوان یک یادآوری از گذر زمان و تحولات جسمی و روحی انسان‌ها عمل می‌کند و نشان‌دهنده توانایی هنر در ایجاد گفتگویی عمیق و معنی‌دار در مورد وجود و هویت است.
مجسمه "ژن خودآگاه"
یکی از آثار برجسته دیگر کوئین، مجسمه‌ای به نام “ژن خودآگاه” است که از برنز ساخته شده و به‌وسیله موزه علم در لندن سفارش داده شده است. این مجسمه با ارتفاع 3.5 متر، بر فراز گالری‌های پزشکی موزه قرار دارد و به تصویر کشیدن “پسر زامبی” مشهور است که پس از یک دوره بیماری، بدنش را با خالکوبی‌های مختلف پوشانده است. این اثر از سری تغییرات بدن کوئین به شمار می‌آید و نگاهی به چگونگی تغییر افراد با استفاده از پزشکی و فناوری مدرن دارد. این مجسمه به‌نوعی بازتاب‌دهنده هویت فردی و تمایل انسان به درک بدن و تاریخ شخصی خود است.
پرتره‌های مخفی
مارک کوئین همچنین آثار دیگری خلق کرده است که شامل نقاشی بر روی عنبیه و اثر انگشت انسان می‌شود. این آثار به بررسی مسائلی پیرامون داده‌هایی می‌پردازند که می‌توانند به‌عنوان ابزارهایی برای تعیین هویت افراد، مشابه DNA، مورد استفاده قرار گیرند.
نقاشی‌های Iris که کوئین به‌عنوان “پرتره‌های مخفی” توصیف کرده، به تسلط بصری در عصر اینترنت و تأثیرات آن بر درک ما از جهان تأکید دارند. کوئین، عنبیه را از فاصله نزدیک و بر روی بوم گرد به تصویر کشیده است. این چشم به‌گونه‌ای بزرگ‌نمایی شده که انتزاعی به نظر می‌رسد، به طوری که مردمک مانند دیافراگم یا سوراخی در مرکز شبکه‌ای ظریف و رنگارنگ مشاهده می‌شود. این چشم، که به‌عنوان آینه‌ای برای روح تعبیر می‌شود، به نوعی نقشه میکروسکوپی از هویت فرد به شمار می‌آید.
آثار مارک کوئین نه تنها ترکیبی از علم و هنر هستند، بلکه به عمق مسائلی پیرامون هویت انسانی، تغییرات جسمی و ارتباطات فردی پرداخته‌اند. با تلفیق زیست‌شناسی و هنر، او دریچه‌ای نو به روی مخاطبان گشوده و به بررسی مضامین بنیادین وجود انسان پرداخته است. آثار او همچنان الهام‌بخش هنرمندان و دانشمندان هستند و به چالش‌های جدید در دنیای هنر و علم دامن می‌زنند.
